Liefs, Utley

HannahMaddox Lovelace. De charmante Americanfootballspeler die ik op de universiteit leerde kennen.De man die ik maar een week kende. Een week die mijn leven op z’n kop zette.Tot één telefoontje me geen andere keuze gaf dan naar huis te gaan.Ik liet Maddox een brief achter waarin ik mijn gevoelens voor hem uitte en mijn nummer achterliet, in de hoop dat hij me zou bellen.Maar hij belde niet.Hij werd geselecteerd voor de professionele league en leefde als een koning, terwijl ik thuis worstelde om het hoofd boven water te houden.Ik volgde zijn carrière wel, maar nu hij gestopt is met football, heb ik mezelf gedwongen om niet meer aan hem te denken.En het is prima dat ik hem nooit meer zal zien. Die week op de universiteit is al vijftien jaar geleden.Ik ben niet meer verliefd op Maddox.Misschien haat ik hem wel.MaddoxHannah Utley. De naam die me al sinds mijn laatste jaar op de universiteit achtervolgt.Het meisje dat mijn aandacht trok met haar grote ogen en neus vol sproetjes.Het meisje dat een week lang mijn hoofd op hol bracht en een stukje van mijn hart stal op de avond dat we opgesloten zaten in de universiteitsbibliotheek.Het meisje dat verdween zonder een woordje uitleg.Ik probeer haar al vijftien jaar te vergeten.Maar nu staart haar naam me aan vanaf het cv in mijn hand.Omdat Hannah Utley werkt voor het bedrijf dat ik net heb gekocht.En dat maakt haar de mijne. Of ze dat nu leuk vindt of niet.